Hoogtepunten in een dal, 9,10,11,12,13 en 14 augustus 2016

Afgelopen week was niet een fantastische week. Ik krijg allemaal lieve berichtjes van jullie (ga daar vooral mee door :)), maar na het lieve berichtje van Inez en Merle (“Ik wou dat ik bij je was” en “Ik hoop dat het half jaar snel voor bij is, want ik mis je heeeeeel erg”) knapte ik en vroeg ik mij af wat ik hier in vredesnaam doe. Ik mis mijn lieve Inez en Merle, het stallen uitmesten (ja, raar ik weet het ), de paarden en uiteraard ook mijn familie. Gelukkig had Grandtour ons van tevoren een college gegeven over deze zogenoemde dip. Ze lieten een prachtige grafiek zien, waarbij je een dal zag (heimwee, culture shock) en daarna een piek (het is fantastisch hier). Het fijne er aan dat ik afgelopen week mijn dip had, is dat ik nu nog langer van mijn piek kan genieten! :) Volgens Grandtour komt het volgende dal (nieuwe culture shock) pas als ik weer een paar weken thuis ben. “Als je in een dip zit, moet je leuke dingen doen”, zei de vrouw van Grandtour. Hieronder een aantal leuke dingen die ik deze week heb gedaan.

Dinsdag was een prachtige dag. Het was weer om een jurk te dragen, dus mijn blauwe kuit was goed zichtbaar (mijn hele kuit, en nee ik overdrijf echt niet, is blauw. Het doet geen pijn, het ziet er alleen pijnlijk uit). ‘s Middags was er een voetbalwedstrijd, samen met Liesbeth, Sietske, Jildou en Nathalie ben ik daar naartoe geweest.

Om 14:00 uur moesten wij verzamelen bij de receptie. Wij waren de enige meiden, verder liepen er alleen jongens mee. Ik denk dat wij totaal met 12 mensen die kant opliepen. Hmm.. ik ben benieuwd. Wij kwamen aan bij een grasveld met in het midden een strook beton. Er waren geen doelen en geen andere mensen te bekennen. Wij hadden besloten om maar in de zon te gaan zitten. Langzaam kwamen er jongens. Ze zette het veld uit met vier kleine pionnen. Ook kwamen er een aantal stalen constructie die in elkaar werden gezet. Een andere jongen had in een vuilniszak netten. Opeens stonden er twee goals. Van de wedstrijd zelf hebben wij niet zoveel gezien, wij waren vooral druk met zonnen, kletsen en Savanna drinken en ophalen bij de winkel. Aan het eind bleek het dus gelijk te staan en kwamen er penalty’s. Ineens waren wij zeer betrokken. En ja hoor het team van Stenden won.. Wohooo! De tegenstanders waren al snel weg en ook wij zouden gaan, maar alle spelers en supporters moesten op het veld komen. Er nam namelijk een speler afscheid, want die ging weer terug naar Duitsland. Na een toespraak van de aanvoerder en een erehaag voor deze beste jongen (die ik nog nooit had gezien), zijn wij weer naar huis gegaan. Het was een leuke middag en het maken van een erehaag voelde alsof wij altijd bij deze groep hebben gehoren (goede zin?).

Woensdagochtend zijn wij voor het eerst een hele ochtend naar stage geweest. Na een gesprek met de directeur zijn wij in verschillende klassen wezen kijken. Vooral de Afrikaanse klas was erg leuk! Je kunt alles goed verstaan en zelf lezen. Later sprak de onderdirecteur (?) ons aan. Hij had een probleem met het signaleren en ondersteunen van kinderen met gedrags- en/of leerproblemen. Ik heb hem verteld dat ik dat erg interessant vond en ik kreeg meteen ladingen papieren en een boek van 600 pagina’s (A4 formaat en nee geen kleine letters) mee. Super leuk! Ook hebben wij nog even een klas stil gehouden, want er was geen leraar (of in ieder geval, de directeur had even geen tijd). Dat was best raar, want wat laat je de kinderen doen? Een spelletje was niet mogelijk, want dan had de andere leerkracht er last van. De kinderen konden dus aan het werk met hun huiswerk.

Donderdag hadden wij weer vrij, want wij moesten echt bijkomen van onze zware stageochtend (hahah). Ik zou mijn blog bijwerken, maar wij kregen een appje over Marjan, zoals ik jullie al had verteld. Wij zijn naar haar toegegaan. Het ging al wat beter, maar ze was nog wel wat duizelig. Ze kon pas om 15:15 uur terecht bij de dokter. Wij zouden eerst naar het strand, maar we besloten om maar in de tuin te blijven zonnen. Om kwart over 3 namen wij de taxi naar de dokter. Gelukkig gaat het om een lage bloeddruk, ze moest dropjes eten van de dokter. (zijn hier dropjes hoor ik jullie denken, umh nee). Er waren alleen drop achtige toffees. Deze hebben wij voor Marjan gekocht. ‘s Avonds zijn wij uit eten geweest en hebben wij nog even naar de Olympische Spelen gekeken.

Vrijdagochtend hadden wij college van Mr. Chip. Hij wist al onze colleges van deze week (4,5 uur) te proppen in 45 minuten. Wij hadden weer weekend.

Zaterdag zou ik samen met de Jitske, Jildou, Sietske, LIesbeth, Nathalie en Marije ("de Friezen", zo worden ze hier genoemd) naar de Big Pineapple in Bathurst. Wij zaten aan het ontbijt en probeerden een taxi te bellen, maar het lukte niet helemaal. De drie Afrikaanse buren van Vicky’s (de mensen die in huis Vicky wonen) kwamen er bij zitten. Wij vroegen of zij nog een nummer hadden voor een taxi, vanaf dat moment hadden zij besloten deze trip voor ons te regelen. Wij gingen naar huis en wij zouden later van ze horen. Om 11 uur gingen wij vertrekken, zij hadden een taxi geregeld en gingen ons meenemen naar Bathurst. Na een stop bij de Pick and Pay, vervolgden wij onze weg en begonnen wij om 11 uur al aan onze eerst biertje. Wij zijn de Big Pineapple in geweest, een prachtig uitzicht en ook veel informatie over hoe een ananas groeit. Wij mochten een lekker stuk ananas proeven en daarna kochten wij nog twee ananassen en gingen wij door naar de volgende  halte van de tour. Wij gingen naar een monument, van waar uit wij een fantastisch uitzicht hadden over Bathurst. Het was een oud historisch moment, maar de meeste informatie bordjes waren er al af gehaald, erg zonde.

Vanuit dit punt reden wij naar de township. Hier zou één van de jongens zijn huis laten zien. Het was best een bijzonder gevoel om door de townships te lopen. Hij had een huis achter hekken. Echt een super mooi huis, met een keuken om u tegen te zeggen. Hier woonden hij dan ook met zijn hele familie. Daarna liepen wij door en zouden wij naar een bar in de township gaan. Soccerboy (bijnaam geen idee hoe hij echt heet) ging even sfeer voelen, de sfeer was wat grimmig, dus wij mochten daar niet naar binnen. Wij liepen weer verder en wij zagen allemaal mensen in nette jurken, alsof ze van een bruiloft kwamen. Een stukje verder op, was allemaal muziek en gelach! Toch een bruiloft, dachten wij. Maar soccerboy zei dat het een begrafenis was. Oeps hahah. Er ging een geit op het hek met een afgehakte kop. Wij liepen er langs, maar wij zagen een bos voor ons. Hmm.. waar gaan wij naartoe.. Achter het bos, stond onze taxi die ons weer terug naar Port Alfed bracht.

In Port Alfred hadden de jongens ons uitgenodigd om gezellig te zitten bij “the Beachhouse”. Wij hebben wat lunch gekocht en wij liepen mee naar het Beachhouse. Wij dachten aan een hutje bij het strand, maar toen wij bij een grote villa aankwamen, keken wij raar op. Is dit serieus?! Het was serieus. Een prachtig uitzicht over de zee. Daar hebben wij kinderliedjes gezongen en spelletjes gespeeld. Het was lang een raadsel, maar waarschijnlijk is het een guesthouse waar een vriendin van hen moet oppassen als niemand er is en zij mogen daar ook vrienden uitnodigen. Best leuk!

‘s Avonds zijn wij nog uit eten geweest bij Highlander. De eten was weer overheerlijk! Daarna zijn wij nog op stap geweest. Een leuke avond!

Zondag heb ik mijn lazy sunday gehouden. Ook heerlijk.

Groetjes Pien

16 Augustus 2016